Τον χειμώνα περιπλανώνται χέρι χέρι σε στενά δρομάκια και κεντρικές πλατείες, το καλοκαίρι χάνονται σε καλντερίμια, σοκάκια και κρυμμένες σπηλιές. Ο κόσμος των δεσμευμένων γκρεμίζεται και η θέση τους αναπληρώνεται από το ανερχόμενο κύμα των singles.
Εξετάζοντας πρώτα την ελληνική πραγματικότητα, μια βόλτα στο κέντρο της πόλης σε κάνει να αναρωτιέσαι πού πήγαν όλα εκείνα τα ζευγαράκια που περπατούσαν χέρι χέρι σε δρόμους και πλατείες και χάνονταν ο ένας μέσα στα μάτια του άλλου μέχρι να ξημερώσει. Αν η κεραυνοβόλα εικόνα που έρχεται τώρα στο μυαλό σας, μοιάζει να μην είναι και τόσο ξένη από την πραγματικότητα, ο αριθμός των ζευγαριών που κυκλοφορούν ανάμεσά μας, είναι πολύ μεγαλύτερος απ' ότι κατά το παρελθόν.
Το single living είναι η νέα τάση της εποχής είτε από επιλογή είτε από συμβιβασμό. Πολλοί εργένηδες επιτυγχάνουν μόνοι τους την προσδοκώμενη ευτυχία, ενώ άλλοι επιθυμούν διακαώς να αφήσουν πίσω την περιζήτητη για άλλους, ιδιωτικότητα που τους προσφέρει η μοναξιά. Όποιοι κι αν είναι οι λόγοι που είναι κανείς μόνος του σήμερα, η πραγματικότητα και οι αριθμοί αποκαλύπτουν σημαντική αύξηση της μοναχικότητας σε αρκετές χώρες του κόσμου.
Το μισό του αμερικανικού πληθυσμού αποτελείται από singles
Μια πρόσφατη έκθεση στην Αμερική, εκεί όπου δεν περιμένει κανείς να ζει μόνος του, αποδεικνύει ότι το ήμισυ του αμερικανικού πληθυσμού αποτελείται από singles. Ο αριθμός των ζευγαριών έχει πέσει σταθερά από την δεκαετία του 1970, με αποτέλεσμα το 2013, λίγο πιο κάτω από τον μισό πληθυσμό να μην έχει σύντροφο και σήμερα, το ποσοστό να έχει σκαρφαλώσει στο 50,2%. Το φαινόμενο που περιθωριοποιεί την συντροφικότητα, παρατηρείται πρώτη φορά τόσο διάχυτο στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Στην Ελλάδα, είμαστε περισσότερο ή του ύψους ή του βάθους. Κυριευόμαστε από μια συχνά, ακατανίκητη εσωτερική επιθυμία να αποκτήσουμε το άλλο μας μισό, ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που θέλουμε παράλληλα, να απολαύσουμε στο έπακρο την γοητεία του να είσαι μόνος. Η τάση των "ελεύθερων" που κατακλύζει όπως φαίνεται την Αμερική, είναι γνώριμη εδώ και καιρό στην Ευρώπη, και κυρίως στο βόρειο τμήμα της αλλά και στη Μεγάλη Βρετανία. Ο οικονομολόγος, Edward Yardeni, που παρουσιάζει την έκθεση, αναφέρεται σε επιλογές που εξαρτώνται από τον τρόπο που ζούμε.
Συνδέοντας τις συναισθηματικές σχέσεις με την οικονομία και την αξία του χρήματος, ο ίδιος αναφέρει πως οι singles είναι πιο πιθανό να νοικιάσουν παρά να αγοράσουν σπίτι, ενώ θεωρεί ότι η αύξηση των ανθρώπων που ζουν μόνοι τους, προκαλεί εισοδηματική ανισότητα, καθώς, αν και οι ίδιοι έχουν λιγότερα κέρδη από τους δεσμευμένους, έχουν και λιγότερα έξοδα. Σύμφωνα μάλιστα με επίσημα στοιχεία, το ποσοστό των ενηλίκων που δεν έχουν παντρευτεί ποτέ, αυξήθηκε σε 30,4% από 22,1% που ήταν το 1976, ενώ το ποσοστό εκείνων που είναι διαζευγμένοι, σε διάσταση ή χήροι σε 19,8 από 15,3%.
"Χάρηκα, προτιμώ να είμαι μόνη"
Οι αλλαγές που γίνονται όταν κανείς είναι μόνος δεν είναι μόνο οικονομικές, επηρεάζουν πρώτα απ' όλα το ίδιο το άτομο. Όταν η απόφαση είναι συνειδητή και θέμα επιλογής, οι επιπτώσεις μόνο θετικές μπορεί να είναι. Στην Αμερική δεν μπορούμε να ξαναπάμε για να ρωτήσουμε, αλλά από μία σύντομη αναφορά τους, πολλά από τα άτομα που είναι ελεύθερα στη χώρα μας, το διασκεδάζουν και αυτή είναι η τέχνη του να ζει κανείς μόνος. Μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων, λιγότεροι περιορισμοί, έξοδοι μέχρι πρωίας χωρίς να πρέπει να απολογηθείς κάπου είναι μόνο μερικοί από τους λόγους που επιλέγει κάποιος να ζει μόνος του σήμερα.
Στην αντίθετη πλευρά, υπάρχουν τα άτομα που πνίγουν κάθε βράδυ τον καημό τους στο ποτό και μονολογούν για το κακό το ριζικό που τους ακολουθεί και τους στοιχειώνει όπου πάνε. Η κατηγορία δεν έχει πολλούς υποστηρικτές, καθώς είναι περισσότεροι εκείνοι που ζουν με ελευθερία και είναι απολύτως συνειδητοποιημένοι για το παρόν που έχουν επιλέξει ή δεχτεί να ζουν.
Όπως μου είπε μία από τις single κοπέλες που μαζί της έτυχε να μοιραστώ κάποιες σκέψεις πάνω στο θέμα, "Καλώς να έρθει αν τον βγάλει ο δρόμος του". Μία παράμετρος των περιορισμένων συναισθηματικών δεσμών ίσως, πηγάζει από την εσωτερικότητα του ατόμου που συνδέεται με την οικονομική κρίση, από την μειωμένη διάθεση για γνωριμίες όταν δεν υπάρχει παράς, από την ανάγκη να μπερδευτούμε μέσα στο πλήθος όταν βλέπουμε φως στον ορίζοντα, σε χρώμα γκρίζο.
πηγή: http://www.pathfinder.gr/stories
