Δεν είναι πια σενάρια επιστημονικής φαντασίας, όπως έχουμε γράψει. Πλέον
ακόμα και έγκριτοι δημοσιογράφοι «μυρίζονται» σιγά-σιγά το παιχνίδι που παίζεται
εις βάρος τις ανθρωπότητας και αναρωτιούνται πλέον ποιος κυβερνά, αφού οι
πολιτικοί έχουν χάσει την πραγματική εξουσία.
Απάντηση στο ερώτημα επιχειρεί να δώσει ο δημοσιογράφος Γιώργος Δελαστίκ, σε
άρθρο του στην εφημερίδα Έθνος.
Όπως παρατηρεί εύστοχα ο δημοσιογράφος είναι «απίστευτη πραγματικά η συγκέντρωση
του κεφαλαίου και η αλληλοδιασύνδεση των κολοσσιαίων επιχειρήσεων που κυριαρχούν
στην υδρόγειο».
Εμείς θα προσθέσουμε τον τελικό σκοπό της συγκέντρωσης του κεφαλαίου, που είναι
η ίδρυση της υπέρ-πολυεθνικής εταιρείας που θα κατέχει όλον τον πλούτο και την
δημιουργία επομένως ενός κέντρου αποφάσεων για ολόκληρη την ανθρωπότητα.
Όσο ανεβαίνει κάποιος στην πυραμίδα θα βρίσκει μεγαλύτερα ψάρια! Δεν είναι μόνο
οι εταιρείες που κυβερνούν...
Διαβάστε κομμάτι του άρθρου:
«Ποιος κυβερνά τον κόσμο; Το κλασικό και σχεδόν γραφικό αυτό ερώτημα, που σε
κάθε εποχή δέχεται διαφορετικές απαντήσεις, έχει την απάντησή του και στις μέρες
μας: μόλις 147 επιχειρήσεις! Μπορείτε να απαντήσετε και 737 επιχειρήσεις, καθώς
οι 147 πρώτες ελέγχουν το 40% της παγκόσμιας οικονομίας, ενώ οι 737 (στις οποίες
συμπεριλαμβάνονται και οι 147) ελέγχουν το 80% της οικονομίας του πλανήτη!
Είναι απίστευτη πραγματικά η συγκέντρωση του κεφαλαίου και η αλληλοδιασύνδεση
των κολοσσιαίων επιχειρήσεων που κυριαρχούν στην υδρόγειο. Οι πάντες υπέθεταν
ισχυρότατη συγκέντρωση ελέγχου, αλλά τέτοιο πράγμα, μερικές εκατοντάδες
επιχειρήσεις αλληλοδιαπλεκόμενες να έχουν συμμετοχή σε εταιρείες που εκπροσωπούν
το 80% της παγκόσμιας οικονομίας από πλευράς κύκλου εργασιών, κανένας δεν το
φανταζόταν. Γι” αυτό και έχει προκαλέσει παγκόσμιο σάλο, αίσθηση και συζητήσεις
η πρωτοποριακή μελέτη τριών Ελβετών ερευνητών του Πολυτεχνείου της Ζυρίχης, που
αποκάλυψε τα στοιχεία αυτά.
Ο Τζέιμς Γκλάτφελντερ, ο Στέφανο Μπατιστόν και η Στεφανία Βιτάλι, ειδικοί στα
σύνθετα δίκτυα, ανέλαβαν ένα εξαιρετικής σημασίας και τεράστιου όγκου δουλειάς
έργο. Αντλησαν τα στοιχεία της βάσης δεδομένων του ΟΟΣΑ για τις επιχειρήσεις (Οτβίς)
για το έτος 2007, το οποίο τότε περιλάμβανε στοιχεία για 37 εκατομμύρια
επιχειρήσεις σε όλον τον κόσμο (σήμερα περιλαμβάνει 44 εκατομμύρια εταιρείες).
Από αυτά τα 37.000.000 ξεχώρισαν 43.060 επιχειρήσεις, οι οποίες ανταποκρίνονται
στα κριτήρια που θέτει ο ΟΟΣΑ για να οριστούν ως πολυεθνικές. Από εκεί και πέρα
άρχισε η κοπιαστική και πρωτότυπη δουλειά των ερευνητών: ερεύνησαν τι ποσοστό
συμμετοχής έχει η καθεμιά από τις μεγάλες αυτές επιχειρήσεις παγκόσμιας κλίμακας
σε άλλες επιχειρήσεις, μικρές ή μεγάλες.
Εκπληκτοι διαπίστωσαν ότι κάθε μία από αυτές τις 43.000 επιχειρήσεις είχε κατά
μέσο όρο πακέτα μετοχών (όχι πλειοψηφικά, εννοείται) σε άλλες 20 επιχειρήσεις
αυτής της κατηγορίας! Η αλληλοδιαπλοκή μεταξύ τους δηλαδή ήταν τεράστιας
έκτασης, πέρα φυσικά από τις μετοχές εταιρειών μικρότερου μεγέθους που κατείχαν
και οι οποίες αποκάλυψαν ένα δίκτυο 600.000 αλληλεξαρτώμενων εταιρειών.
Η περαιτέρω επεξεργασία των στοιχείων αυτών έφερε στο φως τις 147
προαναφερθείσες επιχειρήσεις (τα τρία τέταρτα των οποίων ανήκουν στον
χρηματοπιστωτικό τομέα, με πρώτη στον κόσμο τη βρετανική τράπεζα Μπάρκλεϊς) που
εκπροσωπούν το 40% της παγκόσμιας οικονομίας.
Διαπιστώνεται έτσι η ύπαρξη «μιας οικονομικής υπερ-οντότητας στο παγκόσμιο
δίκτυο των μεγάλων εταιρειών», όπως επισημαίνουν οι Ελβετοί ερευνητές.
.JPG)
